biografie

1950:

Geboren in Eupen, België, Autodidact.

Verwaarloosd door zijn ouders, brengt Christian het grootste deel van zijn kinderjaren door bij twee oude tantes , die vanaf de leeftijd van drie à vier jaar de liefde voor tekenen en schilderen wakker maakten bij Christian.

Christian kopieerde een groot aantal van de schilderijen die hun woning versierden.

Uren kon hij bezig zijn terwijl de tantes hun werk hadden in hun speelgoedwinkel op het gelijkvloers.

1955:

Zijn ouders scheiden.

1956:

Lagere school in Spa, waar hij de Franse taal aanleert en waar men reeds heel vroeg zijn aanleg voor kunst ontdekt.

1957-1964:

Na school en later na het werk, schildert hij op de zolderkamer, in algemene onverschilligheid, tal van schilderijen die niemand komt bekijken.

Sluit zich meer en meer af van de buitenwereld en zoekt soms zijn heil in het gebruik van alcohol. De afgrond tussen hem en zijn familiale omgeving wordt steeds dieper. Valt om van bewondering bij het zien van een groot schilderij van Paul Delvaux. Het staat nu vast, hij zal kunstschilder worden en niets anders.

1964:

Overlijden van tante Josephine.

1966:

Overlijden van tante Johanna.

Definitieve breuk met zijn familie. Christian vertrekt zonder geld naar Brussel waar hij niemand kent. Voor hem het begin van één van de moeilijkste periodes in zijn leven. Schrijft teksten en muziek en schuimt ’s avonds met zijn gitaar cafés en restaurants af om te overleven. Gaat op een zolderkamer wonen in de Boterstraat dicht bij de Grote Markt van de hoofdstad.

1967:

Vind werk als klusjesman in het operettetheater van Brussel in het Noord kwartier.

Hij restaureert er de doeken die dienen als decor.

Ontmoet Maurice Béjart en wordt bevriend met enkele dansers.

Christian werkt aan de decors voor “Les ballets du 20 ième siècle”.

Ontmoet Jacques Brel in de kantine van de Muntschouwburg.

Zij ontbijten dikwijls samen tijdens de repetitieperiode van “L’homme de la Mancha”

1968:

Wordt opgeroepen voor de militaire dienst maar wordt enkele weken later afgekeurd.

Silvain schildert zijn eerste surrealistische schilderijen, sterk beïnvloed door het werk van Paul Delvaux die hij beschouwt als zijn spirituele vader en met wie hij een echte vriendschapsband zal hebben vele jaren later. Ontmoet Simone en Donatella die in 1971 zijn eerste echtgenote wordt. Ontmoet Marcel Marceau mimespeler en gelegenheidsschilder van wie hij een surrealistisch portret maakt. Eerste individuele tentoonstelling bij Bernard Van Berg. De man had een winkel van bontmantels op de Louizalaan. Hij kocht Silvains eerste werken om hem financieel te steunen.

1970:

Veel reizen naar Parijs en Duitsland samen met zijn vriend en toenmalig agent Jacques Grootaert.

1971:

Eerste tentoonstelling in Vlaanderen met veel succes in de galerij Aymon in Oostende. Huwt Donatella Bianchi.

1971-1974:

Vele tentoonstellingen zowel in België als in het buitenland.

1973:

Verhuist naar Vlaanderen. Maakt grafiek en beeldhouwwerk gedurende een korte periode. Maakt een 50 tal etsen en sculpteert enkele grote naakten in witte Carrara marmer.

1975:

Ontmoet Guy Pieters die dertig jaar lang zijn marchand wordt. Gedurende deze periode ontmoet hij regelmatig bij Guy Pieters de grote namen van de kunstscène. Deze kontakten veroorzaken een snelle evolutie in zijn eigen werk. De avonden na vernissage in Knokke Zoute met Karel Appel, Christo, Jean Tinguely en Niki de Saint-Phalle, Arman, Corneille en vele andere blijven memorabel.

1980:

Begin jaren 80 kondigt een nieuwe artistieke breuk zich aan. Het is de periode van de “façades” in het begin fotorealistisch maar heel snel bedekt met graffiti en tags. De werken van deze periode kondigen met 25 jaar voorsprong de “street art” aan die hedendaags zo in trek is .

1984:

Geboorte van zijn zoon Mathieu. Omstreeks 1987 maken de façades met graffiti plaats voor heel poëtische schilderijen geïnspireerd op tekeningen van autistische kinderen en mentaal gehandicapten, die hij regelmatig gaat bezoeken in gespecialiseerde instellingen.

Zij brengen hem de beelden terug van zijn traumatische en eenzame kindertijd, beelden die zelfs vandaag nog zijn schilderijen bevolken.

1984:

Dood van zijn adoptievader Alphonse Faymonville.

Vanaf deze periode definitieve breuk met Maria, zijn moeder die hij nooit meer terug ziet.

Groot aantal tentoonstellingen over de hele wereld.

Veel musea in binnen- en buitenland schaffen werk aan van Silvain.

Het Ludwig Museum in Duitsland wijdt een tentoonstelling aan zijn reeks schilderijen ”de gevangenen” met catalogus 1988.

11 Schilderijen van Silvain worden aangeschaft door het

Ludwig Museum.

Begin jaren 2000 wordt Jos Depypere zijn nieuwe agent. Vanaf 2002 maakt Silvain met zwarte acryl inkt, schilderijen met centraal één of meerdere grote figuren, eerst wit, later blauw en nog later ook in een scharlaken rood. Een ingebeelde moeder, een Mickey Mouse, een monumentale konijn, een olifant. De achtergrond van de schilderijen staat vol geschilderd met de meeste uiteenlopende voorwerpen, kapot speelgoed, vliegtuigen, messen …

Tussenin verschijnen korte zinnen, soms choquerend, soms van een gedesillusioneerde poëzie of ook woorden die steeds maar terug komen “mutti” “rien” “peur” … .

Tot nu toe zijn een dertigtal boeken en catalogi verschenen over zijn werk. De Stichting Silvain werd gesticht in 1992 en bezit ongeveer 475 werken, uit alle periodes vanaf zijn kinderjaren tot nu.

Het werk van Chagall, Alechinsky en zijn spirituele vader Paul Delvaux genieten zijn speciale voorliefde. Silvain woont in Kluisbergen (België) met zijn levensgezellin Liselot en werkt er 10 à 12 u per dag, wetende dat sowieso de tijd te kort zal zijn om ons alles te vertellen...